- Gdyby nie marna blacha, nie miałbym powodów do narzekań - usłyszeliśmy od p. Marcina Gałązki, którego na giełdzie w podpoznańskim Przeźmierowie spotkaliśmy z Fiatem Ducato rocznik 1988. Służy mu od ponad sześciu lat, a największym mankamentem jest - jak stwierdza sam użytkownik - rdzewiejąca karoseria. Inni użytkownicy są mniej wyrozumiali. Psioczą również na toporne wykończenie wnętrza i niekomfortowe podróżowanie, a także na potężny hałas przenoszący się do kabiny podczas jazdy.

Jeden z walorów Ducato pierwszej generacji to możliwość wyboru spośród kilku wersji gabarytowych i tonażowych, co w ówczesnych latach nie było sprawą równie oczywistą jak dziś. Bazowe Ducato ma niecałe 4,8 m długości, standardową wysokość 2,1 m i dopuszczalną masę całkowitą 2,6 t. Taki furgon, oznaczany jako Ducato 10, występuje w wariancie benzynowym o poj. 2 l oraz z 1,9-litrowym dieslem (wolnossący i turbo). Ładownia ma proporcjonalne kształty, a podłoga znajduje się na stosunkowo niewielkiej wysokości (600 mm).

Popularnością cieszy się też "czternastka", a zatem Ducato o dmc 2,8 t. Wersja krótka mierzy tyle samo co Ducato 10, natomiast dostępny jest też wariant wydłużony (5.495 mm). Krótkie Ducato 14 można spotkać zarówno w wariancie niskim (2.100 mm), jak i wysokim (2.450 mm). Oprócz wymienionych wcześniej silników w "czternastce" stosowano diesla 2.5. Najbardziej poszukiwany, ale dość rzadko spotykany jest wariant 3,5-tonowy (Ducato Maxi), oferowany wyłącznie z motorem 2.5 i mierzący 5.495 mm. W tym przypadku auto ma wysokość całkowitą 2.145 mm lub 2.490 mm. Za swoisty rarytas uchodzi Ducato z napędem na cztery koła, jako furgon oferowane wyłącznie w wersji krótkiej, o DMC 2,8 t.

Spalanie jednostek z turbosprężarkami (na giełdach i w komisach spotykamy je częściej niż wolnossące) mieści się przeciętnie w przedziale 9,5-10,2 l/100 km. Wszystkie silniki przy systematycznych przeglądach zawodzą rzadko. Gorzej ze szwankującymi skrzyniami biegów (wycieki, zakleszczanie).

Józef Tworzydło, mechanik z Poznania

- Trudno przykładać dzisiejszą miarę do auta pochodzącego konstrukcyjnie sprzed trzydziestu lat. Komfort jest niski, zabezpieczenie blachy słabe. Radzę nie lekceważyć śladów rdzy, bo szybko potrafią się zrobić dziury. Awaryjność silników jest znikoma. Radzę dbać o stan układu chłodzącego, konserwować zamki, zawiasy, kontrolować elementy układu jezdnego, szczególnie przednie zawieszenie.

Duży wybór wersji tonażowych i gabarytowych.

Ekonomiczne i trwałe silniki.

Funkcjonalna ładownia.

Marne zabezpieczenie antykorozyjne.

Spartańskie wnętrze.

Kiepskie materiały wykończeniowe.